Een regiomanager die het leuk vindt om ook ‘een beetje HR te doen’, dringt diep binnen in het privéleven van jonge medewerksters. De kantonrechter vindt het net niet genoeg voor ontslag op staande voet.

Hij bedoelt het allemaal zo goed, zo zegt de regiomanager zelf. Hij biedt de ene medewerker een luisterend oor, kruist het pad van de ander op het spirituele vlak en werpt zich voor een volgende op als coach. Allemaal kwetsbare jonge vrouwen die aan het begin van hun carrière staan en die hij als goed werkgever een steuntje in de rug wil bieden. Wat ze nog meer gemeen hebben? Alle vrouwen, vier in totaal, beschuldigen hem van grensoverschrijdend gedrag.

HR-beleid

Als regiomanager van een schoonmaakbedrijf functioneert de werknemer feitelijk als directeur. Hij is als zodanig ook verantwoordelijk voor het HR-beleid en de voorwaarden van een gezonde personeelsopbouw binnen de regio. Ook ziet hij toe op het functioneren van zijn mensen. Hij voert de functionerings- en beoordelingsgesprekken en neemt de beslissingen aangaande promoties binnen zijn regio. Op die manier kan hij een belangrijke rol spelen in de doorgroeimogelijkheden binnen het bedrijf.

De regiomanager glorieert in deze rol, zo vindt hij zelf. Tegen een van de vrouwen die hij begeleidt zegt hij dat hij leuk vindt om bezig te zijn met HR. Bij wijze van voorbeeld vertelt hij dat hij van één collega een HR-manager heeft gemaakt, van een ander een vestigingsmanager en dat hij nog weer een ander heeft geholpen in haar zoektocht naar haar geslachtsvoorkeur voor een partner.

Ongemakkelijk gevoel

Zijn werknemers zijn minder enthousiast over de manier waarop de regiomanager invulling geeft aan zijn HR-rol. Zo is daar de medewerker die aanvankelijk blij is met zijn ondersteuning, maar die bepaald een ongemakkelijk gevoel krijgt als hij regelt dat ze met hem mee moet rijden naar een bedrijfsuitje en als hij tijdens wandelingen een hand om haar heen slaat en zegt dat hij wel met haar wil trouwen.

Of de medewerkster die probeert afstand te nemen van een tot dan toe vriendschappelijke relatie wanneer de manager zegt dat hij verliefd op haar is. Ook zij werd omarmd tijdens wandelingen.

Dan is er nog de vrouw die door haar manager werd gecoacht. Zelf kijkt hij op dit coachingstraject terug als het hoogtepunt van zijn loopbaan. Zij voelde zich echter vooral ongemakkelijk en opgelaten tijdens strandwandelingen en etentjes waarbij hij zijn hand op haar been legde.

De vierde medewerkster vertelt dat haar manager opmerkingen over haar kleding maakte, haar schouders masseerde en haar appberichten stuurde met kus-emoticons. Ook verklaart zij dat hij over een collega had gezegd ‘dat hij haar even goed tegen de muur aan had gezet en haar even flink had genomen. Ze was nu wel klaar met zeuren’.

Ontslag op staande voet

Als de eerste twee klachten over de regiomanager binnenkomen, treedt de werkgever kordaat op. De manager is in 2017 – eveneens na een klacht van een vrouwelijke werknemer – gewaarschuwd dat hij zich verre dient te houden van grensoverschrijdend gedrag. Nu blijkt dat hij zich daar niets van heeft aangetrokken, wordt hij op staande voet ontslagen.

De regiomanager vecht zijn ontslag aan. Hij wil zijn baan terug. Mocht de kantonrechter oordelen dat wedertewerkstelling niet mogelijk is, dan eist hij een billijke vergoeding van € 168.776,00 bruto, een gefixeerde schadevergoeding van € 27.132,69 bruto en een transitievergoeding van € 84.388,00 bruto.

Oordeel van de kantonrechter

De kantonrechter vind het gedrag van de regiomanager net niet genoeg voor een ontslag op staande voet, de allerzwaarste sanctie die het arbeidsrecht kent. Er is weliswaar sprake van grensoverschrijdend gedrag, maar de manager lijkt daarbij niet primair seksuele motieven te hebben gehad. De contacten waren bovendien tot op bepaalde hoogte wederzijds.

Ontslag op staande voet heeft grote gevolgen voor het leven van de regiomanager. Bovendien heeft de werknemer hulp gezocht voor het veranderen van zijn gedrag.

Ernstig verwijtbaar handelen

Dat neemt niet weg dat de kantonrechter vindt dat de regiomanager zich schuldig heeft gemaakt aan ernstig verwijtbaar handelen. Vanuit zijn functie krijgt hij contacten met kwetsbare jonge medewerksters, die aan het begin van hun carrière staan. De rode draad die de kantonrechter ziet is dat de manager hen hulp aanbiedt en dat hij vervolgens geleidelijk aan te ver doordringt in het privéleven van deze medewerksters. Hij bemoeit zich met privézaken die hem niet aangaan als werkgever en heeft blijkbaar niet door dat de medewerksters geen grens aan durven geven omdat zij van hem afhankelijk zijn.

Onveilig werkklimaat

Er is, zo stelt de kantonrechter, per definitie geen sprake van gelijkwaardigheid. De gedragingen (ongevraagd) een hand op een been leggen, een arm om de schouder tijdens bos/strandwandelingen met zijn tweeën, zijn bovendien gedragingen die een normale, gezonde manager-medewerkster relatie te buiten gaan. De regiomanager heeft door zijn gedrag een ongewenst en onveilig werkklimaat geschapen.

Arbeidsovereenkomst ontbonden

Geen ontslag op staande voet dus, maar de kantonrechter ontbindt de arbeidsovereenkomst op grond van ernstig verwijtbaar handelen. Omdat de regiomanager het ontslag aan zichzelf te danken heeft, heeft hij zijn recht op een transitievergoeding verspeeld. Ook zijn verzoek om een schadevergoeding en een billijke vergoeding wordt afgewezen.

Rechtbank Overijssel | ECLI:NL:RBOVE:2019:3512

bron: pwnet.nl